فروهر نماد ایران:

فروهر:

این واژه در زبان اوستایی فر وَشی «farvashi» در زبان پارسی هخامنشی فر وَرتی «fravarti» و در زبان پهلوی فر وَهر «fravahr» خوانده می‌شود .

بایسته است که بدانیم فروهر جایگزینی برای اهورامزدا نیست.

نگاره فروهر:

نگاره فروهر در فرهنگ ایرانی نشانه دو نماد میهنی و دینی می‌‌باشد.

نماد میهنی:

از دوران پادشاهی مادها و سپس شاهنشاهی هخامنشیان نگاره فروهر نشانه نماد میهنی بود ه و آدمی را در پیکره و سیمای شاهین تیز چنگ و بلند پروازی نشان می‌‌دهد که آنرا نماد توانایی، سر بلندی و فر و شکوه می‌‌دانستند و پرچم های خود را به نما و سیمای شاهین می‌‌آراستند.

نماد دین زرتشتی:

ایرانیان پیرو اشو زرتشت برای این نیروی مینوی که بن مایه آن جنبش و پیشرفت بسوی رسایی، فرامایگی و والایی است، هیچ پیکره‌ای را بهتر و شایسته تر از شاهین نیافتند و آنچه که در گذشته نشانه فر و شکوه و سر بلندی بود و انگیزه ملی و میهنی داشت با اندک دگرگونی در سر و پای شاهین به سیمای کنونی در آوردند، تا هم بن‌مایه مینوی را نشان دهد و هم نمودار سر بلندی و سر فرازی ایرانیان باشد.

در نگاره فروهر دو نیروی همیستار (مخالف) " سپنتامینو" ( نشانه خوبی) و"انگره مینو" ( نشانه بدی) نمایان است و آدمی رو به سپنتا مینو دارد و بسوی او میرود به انگره مینو پشت کرده است .

ویژگی‌ها:

1- چهره فروهر همانند آدمی است ،از این رو گویای پیوستگی با آدمی است، او پیری است فرزانه و کار آزموده، نشانه از بزرگداشت و سپاس از بزرگان و فرزانگان و فرا گیری از آنان دارد .

2- دو بال در پهلو ها که هر کدام سه پر دارند این سه پر نشانه سه نماد پندارنیک، گفتارنیک، کردارنیک که همزمان انگیزه پرواز و پیشرفت است.

3- در پایین تنه فروهر سه بخش، پر هایی بسوی پایین است ،که نشانه پندار و گفتار و کردار نادرست ویا پست می‌‌باشند، از اینرو آنرا، آغاز بدبختی ها و پستی برای آدمی می‌‌دانند.

4- دو رشته که در سر هر یک گردی (حلقه) چنبره شده‌ای می‌‌بینیم ،در کنار بخش پایینی تنه می‌‌باشند که نماد سپنتامینو و انگره مینو هستند ،که یکی در پیش پای و دیگری در پس آن است. و این رشته‌ها هر یک در تلاش هستند که آدمی را بسوی خود بکشند ؛این نشانه آنست که آدمی باید به سوی سپنتا مینو(خوبی )پیش رود و به انگره مینو( بدی ) پشت نماید.

5- یک گردی (حلقه) در میانه بالاتنه فروهر وجود دارد این نشان، جان و روان جاودان است که نه آغاز و نه پایانی دارد.

6- یک دست فروهر کمی به سوی بالا و در راستای سپنتا مینو اشاره دارد که نشان دهنده سپاس و ستایس اهورمزدا و راهنمایی آدمی بسوی والایی و راستی و درستی می‌‌باشد.

7- در دست دیگر گردی (حلقه ای) دارد که نشانه، وفاداری به پیمان (عهد)

می باشد و نشانگر راستی و پاک خویی و جوانمردی و جوانزنی است .